door stormkind | Sep 13, 2004 | oud werk, proza
Op tv was het woord aan een dode zoon, zo geloofden alle aanwezigen. De sleutels van het hemelrijk waren in handen van het Amerikaanse medium Char. Haar stem had dat priemend aardige van Amerikaanse theekransjes, het denderde maar voort. In de achtergrond overwoog ik...
door stormkind | Sep 4, 2004 | oud werk, proza
‘The heartwood of typography,’ schrijft dichter-typograaf Robert Bringhurst, ‘is calligraphy – the dance, on a tiny stage, of the living hand.’ Vrijdagochtend, typografieles. Mijn eerste danspasjes strekken zich voor me uit. Barbapappa, schrijf ik....
door stormkind | Aug 29, 2004 | oud werk, proza
We lopen langs een muur van maïs, op zoek naar een uitzicht. Mijn lief en haar zus H. Mijn schoonmoeder zit in een hoekje van de rolstoel gekropen. Ik duw haar. Overgeconcentreerd. Ik kan zo weinig doen dat dit ene ding foutloos moet. Steentjes zijn hobbels. Een...
door stormkind | Aug 24, 2004 | oud werk, proza
M. en ik, we vonden dat we maar eens moesten gaan sporten. Het uitzakkend lijf, de ontstressing – dat soort argumenten. Drie weken geleden begonnen we met skwasj. Een slechte zet. Mijn lijf was een zeepkist op de grand prix van Monaco. Misselijkmakend, ook in de dagen...
door stormkind | Aug 16, 2004 | oud werk, proza
Honderden, honderden meters grasland. Een lucht als een schets. Wit en vaalblauw. Veertien mensen spelen voor stippeltje tegen de horizon. We zijn een uitzondering in dit landschap. Familieweekend in Drenthe. Mijn moeder is 65 geworden en we spelen boerengolf. E. van...
door stormkind | Aug 8, 2004 | oud werk, proza
Losse schroeven. Mijn lief gaat haar moeder verliezen. Maanden, hooguit. Weken misschien. Hoe lang het duurt voor botten kapotgaan, pijn zich losworstelt van morfine, de adem stokt. Daarom: losse schroeven. Naast staan.
